-Em.. właściwie sam nie wiem. Jakoś się tak dziwnie czuję.
-Tak samo jak ja.-Uśmiechnęła się Mi. Jej uśmiech..coś zmienił tylko jeszcze nie wiem purwa co!
Roześmiała się.
-Jak myślisz, jak wyglądały by nasze dzieci?
Przez tą myśl posmutniałem.No właśnie..dzieci.Jakie one by były?Czy pożoga jest dziedziczna?Mam nadzieję,że nie.
-Ekhem..chyba..nie powinniśmy mieć dzieci.
Wadera opuściła łeb. Przez chwilę staliśmy tak w ciszy nagle podskoczyła i zawołała.
-Wiem!
Przekrzywiłem łeb i spojrzałem na nią wyczekująco.
-A co gdyby.. co gdybym znalazła sposób aby Cię uzdrowić?
<Mi?Nie mam pojęcia jak ty to zrobisz xD>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz