-Nie martw się.-Powiedział cicho.-Nie taki ból już czułem.
-Nie chcę abyś czuł jakikolwiek ból.
Usiadłam naprzeciw niego.Cato zaprzestał samookaleczania się i tylko patrzył smutno w dół.
-Przestań.-Powiedział w chwili.
-Ale co?-Spytałam zdziwiona.-Co ja robię?
-Pomagasz,jesteś miła. To denerwujące.
-Niby czemu?-Odchyliłam się nieznacznie.
-Bo wiem,że to nie jest trwałe. Świadomość tego,że i tak wszyscy mają mnie gdzieś a tylko udają,że są mili jest strasznie denerwujące.
-Ale ja nie udaję!-Obruszyłam się.
<Cato?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz