- Tak. Basior mający w dupie wszystko i wszystkich i zero empatii. Świetny materiał na przywódce. Szczególnie z zaklęciem nasilającym niestabilność emocjonalną - powiedziałem sarkastycznie.
Patrzyłem na nią martwym wzrokiem, bez wyrazu twarzy.
W sercu znów mi coś przeskoczyło...
- Przepraszam... - spuściłem głowę patrząc na łapy, krew nadal leniwie z nich ciekła. - Nadal nie chce mi się wierzyć... Ja i najpiękniejsza wadera w watasze...
Odwróciłem się i zrobiłem kilka kroków. Część mnie miała wielką ochotę ją pocałować, ale wiedziałem, że to nie jeste odpowiedni pomysł a tym bardziej chwila...
Usiadłem kawałek dalej tyłem do Fi. Spuściłem głowę i siedziałem tak.
<Fiamma? Zrobiłam jeszcze raz, nauczyłam się pisać romantyczne opo!>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz